Κατάθλιψη τέλος! :-)

 Αν τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε σας έχουν πιάσει οι καταθλήψεις σας, τα βλέπετε όλα μαύρα και είστε down... εγώ είμαι εδώ. Θα σας απαλλάξω από την άσχημη και κακή διάθεση και θα σας μεταφέρω στον χρωματιστό κόσμο της αισιοδοξίας και της ελπίδας! Ελάτε φατσούλες μου μην είστε θλιμμένες... μην βασανίζετε άλλο το μυαλό σας και μην μαυρίζετε την ψυχή σας! Διαβάστε πρώτα την προηγούμενή μου ανάρτηση και πάρτε τα πάνω σας... αναθεωρήστε, πιάστε κουβεντούλα με τον εαυτό σας και πάρτε αποφάσεις με ψυχραιμία και ηρεμία! Βγείτε από τη μιζέρια,βάλτε τα πράγματα στη ζυγαριά και κάντε βήματα για να προχωρήσετε από τη μαυρίλα στη φωτεινή πλευρά! Βρείτε λόγους να νιώσετε χαρά. Βάλτε μουσική και ξεσκιστείτε στο χορό. Διαβάστε βιβλία. Δείτε τον ήλιο,τα αστέρια...Πάντε βόλτα στη θάλασσα. Κάντε βόλτα στη βροχή μέχρι να γίνεται παπάκια και βαδίστε με το ρυθμό της. Μαζέψτε λουλούδια. Μαγειρέψτε αγαπημένα φαγητά. Πειραματιστείτε. Χαρίστε αγκαλιές στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Δείξτε την αγάπη σας. Βοηθήστε όποιον έχει ανάγκη... και με αυτό το τρόπο θα βοηθήσετε και τον εαυτό σας! Ακόμα κι αν νιώθετε μόνοι... προδομένοι... και δεν έχετε κανένα! Εχω λύση! Τολμήστε να κάνετε νέες γνωριμίες φιλίες και σχέσεις αλλά ΜΗΝ ξαναφήσετε να σας προδόσουν... μην δώσετε το δικαίωμα... Αν πάλι κάνατε λάθη και η μοναξιά σας είναι συνέπεια αυτών φροντίστε απλά να μην τα ξανακάνετε και βουρ σε νέες γνωριμίες, όπως είπαμε!Αν νιώθετε τύψεις για κάτι... ζητήστε συγγνώμη! Μια συγγνώμη δεν έβλαψε ποτέ και κανέναν! Είμαστε σύμφωνοι για όλα αυτά???(ελπίζω πως ναι)

Ακούστε τώρα και πάρτε τα πάνω σας!


Όταν ο δρόμος μοιάζει να `ναι ατέλειωτος
κι ο καιρός για πάντα μελαγχολικός
όταν μέσα στο πλήθος νιώθεις μοναχός
κι όταν δεν κάνεις ούτε πίσω ούτε μπρος
άκου μονάχα την καρδιά...

Λάθη πολλά έκανα και όμως

Είναι και αυτά δικός μου δρόμος

Είμαι εδώ και τα κοιτάω, 

Χαμογελώ και προχωράω!

Προχωράω, φεύγω μπροστά

Και από το μηδέν ξεκινάω

Όνειρα έχω τόσα πολλά

Σε κανέναν δεν τα χρωστάω!

Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα, 

τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους, 

τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα, 

και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους.

Τι είναι λίγο, τι πολύ ποιος μπορεί ν’ αποφασίσει;

Ετσι είναι αυτη η ζωή, στη στιγμή ψάχνουμε λύση.

Κάποιοι τρέχουν σαν τρελοί, κάποιοι άπλα το περιμένουν,

άλλοι σπάνε σαν γυαλί και οι δυνατοί επιμένουν.

Τ’ όνειρό μου κανέναν δεν θ’ αφήσω να ζήσει

αποφάσισα να το ζήσω εγώ.

Τ’ όνειρό μου κανένας δεν θα διεκδικήσει,

το κρατάω για μένα, το `δα πρώτος εγώ

γι’ αυτό τ’ όνειρο ζω.

Η ζωή είναι μικρή για ν’ αφήσω τα ονειρά μου,

κάποιος άλλος να τα ζει να τα παίρνει μακριά μου.

Οι στιγμές μοναδικές και δεν θα γυρισούν πίσω,

κι αν μου μείνουν ενοχές θα `ναι για όσα δεν θα ζήσω.